(Concrete) Jungle
Blijf op de hoogte en volg Jan-Maarten
09 April 2015 | Thailand, Chiang Mai
Van Saigon was het een vlucht van 1.5 uur naar Bangkok. Een Franse toeriste vond het wel nodig om een pistool als souvernir mee te nemen, maar toen dit incidentje ook geregeld was, het vliegtuig eindelijk leeg was, konden we op stijgen. Ik ging zitten, we stegen op, ik kreeg eten, deed mijn ogen dicht en we waren er. Met de cityline (trein) ben ik naar de laatste halte Paya Thai gegaan. Vanaf hier zag ik precies een scooter die ben ik opgesprongen en die heeft me in no time vlakbij het beruchte Khao San Road. Ik zat in de parallelstraat daarvan waar Telly een kamer voor me had geboekt en hij zelf plus broer Manos ook bivakkeerde. Al snel was het tijd om Khao San Road op te gaan en een 'drankje' te doen. Om middernacht vertrok Telly naar het vliegveld om terug te gaan en Manos om 5 uur, blijkbaar... Die nacht heb ik ook al mijn eerste gefrituurde insecten gegeten, lekkerrr.
De volgende ochtend was ik een minuut van tevoren bij de balie om uit te checken en naar Khao San road te gaan om daar Max te vinden die een hotel voor ons had geregeld. We zaten net in een steegje zodat geluidsoverlast ons precies bespaard zou blijven. Toen was het voor beiden tijd voor een dutje. 's Avonds gingen we de road op. Hier besloten we een schorpioen te proeven. Ik hield het daar ook bij. Andere aanwezigen aten heel het beestje vervolgens op. Helaas waren er boeddha days. Zo sloot de avond ervoor alles eerder en nu was om 12 uur snachts alles dicht. Toen zijn we maar bij een paar Oostenrijkers in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel gaan zitten, waar een Thaise vrouw ons wijs probeerde te maken dat ze een ladyboy was, maar een Duitse haar doorhad, want zij werkte weer in de plastische chirurgie in Bangkok... Nou goed, de volgende dag was het de dag van de drooglegging. Er mocht heel de dag geen alcohol gedronken worden. Op het verkopen van alcohol stond een boete van 10.000 bant of zes maanden celstraf. Ook drinken leverde een boete op. We zijn het eind van de middag naar het grasveld voor de Grand Palace gegaan. Daar zou een grote optocht zijn, maar die hebben we nooit gezien. Wel zagen we net als de dag ervoor tientallen monniken zitten die de hele tijd hetzelfde deuntje zongen. Nu stond er alleen allerlei soorten bewaking bij. Leger, politie, bodyguards, bleek achteraf dat we een paar meter van de prime minister van Thailand afstonden. De dag erna hebben we de voor Nederlanders hier vrij bekende Co van Kessel fietstocht gedaan. De groep bestond dan ook uit Nederlanders en twee Chinezen. Het startpunt was een eindje varen van ons hostel af. Eerst gingen we door Chinatown, waar we door smalle steegjes , kleine marktjes en ook gewoon markthallen heenfietsten. We zagen de grootst zittende boeddha van Bangkok (16 meter hoog geloof ik), konden we een wens doen en de bel drie keer luiden.
Met fiets en al gingen we aan boord om door het oude Bangkok te varen. Een wereld van verschil met de chaos van Khao San Road; kleine huisjes aan het water met veel groen eromheen. We stapten daarna weer op de fiets richting het restaurant waar we lunchten. Na de lunch fietsten we verder over hele smalle paadjes met sloten aan weerszijde. Zonder te vallen kwamen we bij de rivier aan waar we met een bot over de rivier terug voeren naar het startpunt. Tijdens de lunch kwam ik erachter dat de sluiter van de fotocamera nog maar half open ging. Daarom ging ik na de fietstocht naar het centrum van Bangkok op zoek naar een winkel die mijn camera kon repareren. Na de meeste mooie shoppings malls ooit gezien te hebben en een winkel die me naar het hoofdkantoor van Nikon in Thailand wilde sturen, kwam ik uiteindelijk op in een shopping mall waar iemand even een doekje eroverheen haalde en het weer werkte... Gelijk maar een goedkope 64gb usb stick voor al mijn foto's gekocht en weer terug gegaan naar het hostel.
Nu de boeddhadagen voorbij waren was het tijd om het Bangkok by night te ervaren. De dag erna was het tijd om uit te checken en te verkassen naar een ander hostel, omdat er geen plek meer voor ons was. Nu zaten we 10 minuten lopen vanKhao San Road af. Die dag hebben we wat bijgeslapen en 's avonds ben ik nog even erop uit geweest, maar op tijd gaan slapen. De volgende dag zijn we naar de Grand Palace gegaan. Vooral de gebouwen eromheen zijn indrukwekkend, veel pracht en praal wat ook weer veel toeristen lokt, het paleis zelf was dicht en stelt niet zoveel voor. Daarna zijn we naar Wat Pho en Wat Arun gegaan, tempels vlakbij Grand Palace. Wat Pho is bekend vanwege de 40 meter lange, gouden liggende Boedhha. Wat Arun is een erg oude tempel die alleen gerenoveerd werd en dus in de steigers stond.
Die avond zijn we weer Khao San Road opgegaan. De dag erna hebben we niet zoveel uitgevoerd. Ik heb tickets geregeld naar het noorden en dat was het dan ook wel. 's Avonds zijn we op tijd naar bed gegaan, want de dag erna moesten we 6 uur op, ontbeten we met een pizza slice, want er was verder niks anders, en gingen we met de bus naar Ayutthaya, de oude hoofstad niet al te ver van Bangkok. We werden vervoerd in een busje met een gids en Chinese dagtourders. Wij werden er bij de tweede tempel dan ook uit gebonjourd. Hier hebben we een tuktuk geregeld die ons rondreed. Nu zijn er 300 tempelcomplexen, hebben we er al zoveel gezien, en was het allemaal niet zo indrukwekkend. De tuktukdriver had dan ook geen topklant aan ons. Na het middaguur hebben we ons bij het hotel met het grootste zwembad laten afzetten en zijn we het hotel in gesneakt in plaats van de 100 baht voor het zwembad te betalen. Ook nog een handoek 'gevonden', mijne was mij ontnomen in Dalat; you take some, you lose some. Toen het tijd was om avond te eten zijn we dat op aanraden van een paar Denen gaan doen bij een hostel in de buurt, hierna heb ik tegen de slaap gevochten zodat we op tijd bij de nachttrein naar Chiang Mai te zijn. Dit lukte waarna we in ons bedje in de nachttrein kropen. Veel comfortbaler en minder hobbelig dan een nachtbus in Vietnam (de nachttrein daar niet uitgeprobeerd).
Met een redelijke nachtrust achter de rug arriveerden we in Chang Mai. Ik was vergeten om een booking te bevestigen bij het hostel, dus daar aangekomen met een kruising tussen een tuktuk en een taxi, gingen we naar een paar hostels verderop, waar we voor 9 euro een tweepersoons kamer kregen, prima! Die middag hebben we geslapen en zijn we 's avonds naar de avondmarkt gegaan, waar Chiang Mai om bekend staat. Niet zo heel boeiend eigenlijk. Hoogtepunt was de 10 minuten met onze voeten in een bak water met honderden hongerige visjes, wat een marteling! Na in de bar van het HUG hostel het typische Amerikaanse verhaaltje over de American Dream te hebben aangehoord van onze superieure Amerikaanse malloot, was het tijd om het uitgaansleven even te checken. Nuchter ga je er je niet vermaken was onze conclusie.
De dag erna zijn we de Samoeng Loop gaan rijden op de scooter, een tocht van 90 kilometer. Eerst checkten we nog even in in het HUG hostel, waar ook de scooters werden afgeleverd. Ik moest mijn associale Vietnamese rijstijl snel afleren. Het spookrijden naar een tankstation, was teveel voor Max en lijkt hier ook niet echt gewoon. Ook het toeteren naar alles wat beweegt is hier niet gebruikelijk. Kortom het Thaise verkeer is echt peanuts vergeleken Vietnam! Met Max navigatie op zijn mobiel reden we het rondje. Het eerste deel zat vol met activiteiten. De rotzooi met Tiger Kingdom en Olifanten trekkings sloegen we over. Bij een van de drie snakefarms zijn we wel gestopt. Hier waren we de enige twee, dus was het wachten op meer mensen voor de volgende show. Dit resulteerde in een privé rondleiding. Voor we het wisten liep er een schorpioen over ons heen, die je kon aaien (??) en een pyton die lekker in onze nek kroop. Daarna was het tijd om een koningscobra een dode slang te voeren. Tegen de tijd dat de cobra lekker de slang aan het oppeuzelen was, was er ook al een buslading Chinezen aangekomen. Tijd voor de show. Het begon met twee Thaise cobra's. We werden uitgedaagd om een selfie met ze te nemen. Ik moest natuurlijk weer mijn leven wagen. Sowieso val je als twee Hollandse jongens op in een publiek met Chinezen en hadden ze ons ook net nog een rondleiding gegeven. Dit resulteerde in Thaise cobra's, die wel gevangen opeens head first naar je been gebracht werden. Na dit alles overleeft te hebben was het tijd voor een vier meter lange koningscobra, maatje medium noemde ze deze. Met deze slang viel niet te spotten. De snakeman had al een vingertop aan het beestje verloren en echt lief was het niet. Ik heb mezelf dan ook, met moeite, ingehouden toen uiteraard ik weer werd gevraagd op de foto te gaan met dit droppie. De slang was er op gegeven moment helemaal klaar mee en haalde goed uit naar de snakeman. Toen vloog de kist ook gelijk open en mocht de slang terug zijn holletje in. Hierna kwamen er kleine slangen die kunnen springen, zogenaamd 6 meter. Uit de kist werd dan ook eerst een touw naar mij toegeslingerd om de boel even op scherp te zetten. Eén van de slangen wist zich richting de tribune te begeven, precies naar de meeste bange Chinese vrouwen, erg mooi. Hierna was de show voorbij en reden wij door naar een waterval die we beklommen. Jammer dat de laagste van de 10 levels ook de mooiste waren en de bovenste niet veel soeps waren. Hierna moesten we, na een goede lunch echt even vaart gaan maken. Met een goede vaart erin hebben we dan ook de rest van het rondje gereden, door de jungle, heuvels en dorpjes heen, om voor het donker thuis te zijn. Die avond zijn we nog een keer naar de uitgaanszone gegaan, weer niet heel veel soeps, opvallend is het hoge percentage ladyboys, ja zelfs na Bangkok.
Die dag erna hebben we vrij weinig gedaan. We hebben een jungletrekking geboekt en de bus de dag daarna naar Pai en geinformeerd naar vliegtickets. Op tijd naar bed, want de dag erna werden we vroeg gehaadl voor de jungletrekking. Met een groep van 8 personen en een gids begonnen we aan de trekking. Het is hier echt verschrikkelijk warm, de 40 graden wordt hier wel gehaald. Wat al opviel was het slechte zicht, dit komt door de aangestoken branden, voor nieuwe landbouwgrond, die weinig gecontroleerd worden lijkt het. Dat het droge seizoen en de eennawarmste maand is, was te merken. Bij een jungle verwacht je veel groen, dat viel nu toch wel tegen. De gids was eigenlijk net zoals alle gidsen een beetje een idioot, weer geheel op zijn eigen manier. Hij had verreweg het meeste plezier in het zwemmen in een poel bij een waterval. We maakten een redelijke klim. Op gegeven moment moesten we een bamboebruggetje over en kwamen Max en ik, de voorhoede berggeiten, erachter dat de bamboebrug in brand stond en het bos erachter ook. Het was niet een grote brand, maar die moesten we wel zelf gaan blussen met water uit de poel d.m.v. van het overgooien van plastic flessen. Max en ik hebben in eerste instantie staan filmen en lachen, maar zijn uiteindelijk ook gaan helpen. Het gebied erna was zwartgeblakerd en deels brandend van de bosbrand. Uiteindelijk zonder nou echt ver gelopen te hebben kwamen we in het dal waar het kamp was, dit was wel erg groen. De gids wilde bij elk klimmetje pauze nemen en sommigen hadden het blijkbaar ook echt zwaar. Ik persoonlijk had verwacht en gehoopt dat het echt afzien zou worden in een dichte jungle, maar nee. Met een laatste evenwichtsoefening op een omgevallen boomstam kwamen we aan bij het kamp, naast een waterval. Na wat ontspannen te hebben, en een episch gevecht tussen een bidsprinkhaan en rode mieren te hebben gezien, was het tijd voor het avondeten. Hierna werden er wat kaartspelletjes gespeeld, werd het goed koud, want het koel hier wat meer af in het noorden en zeker in de jungle, en ging iedereen voor half 10 slapen. Om half zeven(!) werd ik al wakker en besloot ik maar om een ochtendwandeling de waterval op te maken, om wat plaatjes te schieten. Hierna ben ik mijn bed weer ingekropen. De rest van de groep bleek 3 dagen te hebben geboekt en Max en ik maar twee dagen. Wij gingen dan ook met een andere gids en zijn hond King via een andere zwartgeblakerde route terug. In ons tempo waren we ook 3 keer zo snel dan op de heenweg terug. Hier kregen we een lunch, die max weggaf aan alle kippen, en werden we zonder boodschap met rust gelaten, zijn we maar een kort rondje door het dorp gaan lopen en kwam er na twee uur een auto die ons naar het olifantenkamp bracht. Max wilde een olifantentrekking doen, die inbegrepen zat in bijna elke jungletrekking, slechte zaak. Ik heb gewacht totdat hij klaar was en heb wat gechilld met de olifanten die daar stonden te eten. Daarna gingen we met een andere groep terug naar Chiang Mai. Die avond besloten we naar een Mauy Thai boxavond te gaan. Hier werden 7 gevechten gehouden, van Thaise vechtmachines van 15 jaar tot volwassenen. In ronde 5 werden er 8 vechters geblindoekt en in de ring gezet. Hilarisch, ook de scheidsrechter werd hierbij niet ontzien. Het laatste gevecht ging tussen een Australier en een Thai, de gewichtsklasse was dan ook gelijk veel hoger dan de vorige gevechten. De Australier maakte gehakt van de Thai.
Met de minivan gingen we aan het begin van de middag van Chiang Mai naar Pai, een reis van drie uur met een minivan over een weg door de bergen met heel veel haarspeldbochten. Onderweg viel het op, ook hier hing de rook van alle bosbranden nog in de lucht, fikkie stoken kunnen ze hier iets te goed volgens mij. In Pai verbleven we in Circus School Pai, een typisch hippie hostel op een heuvel net buiten het orp (ja het is slechts een klein dorp). Pai is een dorp dat echt bekend staat als hippiedorp. Naast dat het als enige hostel (lees: een paar bamboehutjes) een zwembad had kon je er voor 600 baht (15 euro ongeveer) onbeperkt gebruik maken van alle circus attributen die er lagen. Van hoepels en jongleerattributen tot koorden. Ik had meer zin in een hangmat. Daarna zijn we met een Duitser en een Brit wat gaan eten in het dorp en besloten we ook maar gelijk om erop uit te gaan die avond. ALs je ook nog eens beste vrienden wordt met de Canadese barman, die zjin eerst werkdag had en was aangeomen omdat hij tijdens het sollicatiegesprek een broek aan had, dan weet je dat het een lang avond wordt...
Een paar uur slaap was dan waarmee ik het dan moest doen. Met z'n vieren zijn we op de scooter op zoek gegaan naar een van de hot springs in de omgeving. Die was niet al te ver weg. Hoewel je zou verwachten dat een hotspring met bijna 40 graden wat overdreven is was het erg lekker en ontspannend. Beter dan de douches in het hostel, want daar was een slang in gesignaleerd. Helemaal durf van de hot spring gingen we de hele steilige hellingen weer op en af richting de verharde weg. Onze Britse professionele brokkenpiloot maakte nog een zachte landing, maar zonder echte verwdondingen reden we nog wat rond en gingen we terug naar het circus. Na de zeer noodzakelijke powernap en een vluchtig diner was het tijd voor stapavond nummer twee. Zelfde bars, zelfde barmannen, zelfde liedje, nachtrust hebben we toch ook niet zo hard nodig.
Met een redelijke nachtrust was het tijd voor scooterrondje nummer twee, zonder de Brit die weer een in de problemen zat, pincode vergeten ofzo. We gingen naar een canyon waar we over een te smal pad langs te diepe afgronden liepen. Na het rondje overleeft te hebben waren we er ook wel klaar mee een hebben we de scooters twee uur te laat ingeleverd, de boete hoefden we uberhaupt niet te betalen om vervolgens snel onze backpack op te halen om niet te laat t zijn voor de bus terug naar Chiang Mai. Die avond in Chiang Mai waren we te moe voor een avondprogramma, even wat uurtjes slaap pakken dus.
Wat ik al vijf dagen van tevoren van geboekt had omdat het zo populair is, was dan ook echt zover: een dag naar het Elephant Nature Park. In Nederland had ik me er wat in verdiept en geconcludeerd dat elephant riding totaal niet pluis is. Deze sanctuary is een safe heaven voor olifanten, die werden gebruikt voor elephant riding, illegale boskap of bedelen in de grote steden. Op de een of andere manier waren ze mij vergeten en was er iets mis gegaan met de boeking. Uiteindelijk en ik toch op gehaald. Het was 1,5 uur rijden naar het dal waar de sanctuary is gevestigd. Het was een mix van awareness creeeren over hoe de olifanten mentaal dood worden geslagen op 3/4 jarige leeftijd, waarna ze gebruikt kunnen worden voor elephant riding etc.. Ik had zulke filmpjes thuis ook al gezien, maar het hakte er goed in. Mensen liepen huilend weg, kinderen werden weggehaald, want wat die beesten wordt aangedaan is echt bizar, eeuwenlange traditie of niet. Kortom als je elephant riding overweegt, zoek even dit soort filmpjes op ;). Veel mensen weten ervan maar komen met 'als ik het niet doe, doen anderen het wel' excuus. Voordat we deze documentaire te zien kregen, hadden we er al een documentaire op zitten onderweg naar de sanctuary en hadden we olifanten gevoed van een veilig platform. Ondanks dat hier veel toeristen komen staan olifanten hier op de eerste plaats. Er lopen er 44 rond in 5 kuddes en wat eenlingen. Het is niet zo dat ze belaagd worden door de toeristen. Als ze naar jou komen ga je in principe aan de kant en laat je ze hun gang gaan. Een mannetje van 3 jaar was nogal speels en kwam dan uit het niets op de groep afrennen, met zijn begeleider die hem aan zijn staart probeerde tegen te houden, zonder succes, want met 3 jaar weegt hij al 600 kilo. Sowieso is niet elke olifant even vriendelijk. Er lopen hier 70 vrijwilligers en medewerkers rond en elke olifant heeft ongeveer een persoonlijke begeleider die alles van een afstandje in de gaten houdt. Daarnaast is er ook nog een dog rescue, waardoor er op het terrein ook nog eens 400 honden lopen, en ook katten gewoon omdat het kan.
Na de lunch en die documentaire dus gingen we de olifanten baden. Die beesten hebben een luizenleventje. Wij staan een beetje emmers water over ze heen te gooien en zij eten zicht vol met watermeloen.
Tot slot zijn we nog naar de grotere kudde gegaan en hebben er wat omheen gechilld basically. Tussendoor kon je telkens weer watermeloen aan de olifanten voeren, die blijven wel eten.
Ik zou hier in principe kunnen gaan wonen, maar het bleef maar bij een dag. Die avond was heel het team van vier weer compleet en gingen we met de Brit, Duitser (die z'n verjaardag ondertussen was vergeten) en een andere Nederlander die jarig werd die avond op stap in Chiang Mai. Het werd weer laat! Met zo'n 1,5 uur slaap gingen we op weg naar het vliegtuig om eerst de westelijke eilanden met een bezoek gaan vereren en daarna de oostelijke eilanden in de Golf van Thailand te bezoeken.
De volgende ochtend was ik een minuut van tevoren bij de balie om uit te checken en naar Khao San road te gaan om daar Max te vinden die een hotel voor ons had geregeld. We zaten net in een steegje zodat geluidsoverlast ons precies bespaard zou blijven. Toen was het voor beiden tijd voor een dutje. 's Avonds gingen we de road op. Hier besloten we een schorpioen te proeven. Ik hield het daar ook bij. Andere aanwezigen aten heel het beestje vervolgens op. Helaas waren er boeddha days. Zo sloot de avond ervoor alles eerder en nu was om 12 uur snachts alles dicht. Toen zijn we maar bij een paar Oostenrijkers in de gemeenschappelijke ruimte van het hostel gaan zitten, waar een Thaise vrouw ons wijs probeerde te maken dat ze een ladyboy was, maar een Duitse haar doorhad, want zij werkte weer in de plastische chirurgie in Bangkok... Nou goed, de volgende dag was het de dag van de drooglegging. Er mocht heel de dag geen alcohol gedronken worden. Op het verkopen van alcohol stond een boete van 10.000 bant of zes maanden celstraf. Ook drinken leverde een boete op. We zijn het eind van de middag naar het grasveld voor de Grand Palace gegaan. Daar zou een grote optocht zijn, maar die hebben we nooit gezien. Wel zagen we net als de dag ervoor tientallen monniken zitten die de hele tijd hetzelfde deuntje zongen. Nu stond er alleen allerlei soorten bewaking bij. Leger, politie, bodyguards, bleek achteraf dat we een paar meter van de prime minister van Thailand afstonden. De dag erna hebben we de voor Nederlanders hier vrij bekende Co van Kessel fietstocht gedaan. De groep bestond dan ook uit Nederlanders en twee Chinezen. Het startpunt was een eindje varen van ons hostel af. Eerst gingen we door Chinatown, waar we door smalle steegjes , kleine marktjes en ook gewoon markthallen heenfietsten. We zagen de grootst zittende boeddha van Bangkok (16 meter hoog geloof ik), konden we een wens doen en de bel drie keer luiden.
Met fiets en al gingen we aan boord om door het oude Bangkok te varen. Een wereld van verschil met de chaos van Khao San Road; kleine huisjes aan het water met veel groen eromheen. We stapten daarna weer op de fiets richting het restaurant waar we lunchten. Na de lunch fietsten we verder over hele smalle paadjes met sloten aan weerszijde. Zonder te vallen kwamen we bij de rivier aan waar we met een bot over de rivier terug voeren naar het startpunt. Tijdens de lunch kwam ik erachter dat de sluiter van de fotocamera nog maar half open ging. Daarom ging ik na de fietstocht naar het centrum van Bangkok op zoek naar een winkel die mijn camera kon repareren. Na de meeste mooie shoppings malls ooit gezien te hebben en een winkel die me naar het hoofdkantoor van Nikon in Thailand wilde sturen, kwam ik uiteindelijk op in een shopping mall waar iemand even een doekje eroverheen haalde en het weer werkte... Gelijk maar een goedkope 64gb usb stick voor al mijn foto's gekocht en weer terug gegaan naar het hostel.
Nu de boeddhadagen voorbij waren was het tijd om het Bangkok by night te ervaren. De dag erna was het tijd om uit te checken en te verkassen naar een ander hostel, omdat er geen plek meer voor ons was. Nu zaten we 10 minuten lopen vanKhao San Road af. Die dag hebben we wat bijgeslapen en 's avonds ben ik nog even erop uit geweest, maar op tijd gaan slapen. De volgende dag zijn we naar de Grand Palace gegaan. Vooral de gebouwen eromheen zijn indrukwekkend, veel pracht en praal wat ook weer veel toeristen lokt, het paleis zelf was dicht en stelt niet zoveel voor. Daarna zijn we naar Wat Pho en Wat Arun gegaan, tempels vlakbij Grand Palace. Wat Pho is bekend vanwege de 40 meter lange, gouden liggende Boedhha. Wat Arun is een erg oude tempel die alleen gerenoveerd werd en dus in de steigers stond.
Die avond zijn we weer Khao San Road opgegaan. De dag erna hebben we niet zoveel uitgevoerd. Ik heb tickets geregeld naar het noorden en dat was het dan ook wel. 's Avonds zijn we op tijd naar bed gegaan, want de dag erna moesten we 6 uur op, ontbeten we met een pizza slice, want er was verder niks anders, en gingen we met de bus naar Ayutthaya, de oude hoofstad niet al te ver van Bangkok. We werden vervoerd in een busje met een gids en Chinese dagtourders. Wij werden er bij de tweede tempel dan ook uit gebonjourd. Hier hebben we een tuktuk geregeld die ons rondreed. Nu zijn er 300 tempelcomplexen, hebben we er al zoveel gezien, en was het allemaal niet zo indrukwekkend. De tuktukdriver had dan ook geen topklant aan ons. Na het middaguur hebben we ons bij het hotel met het grootste zwembad laten afzetten en zijn we het hotel in gesneakt in plaats van de 100 baht voor het zwembad te betalen. Ook nog een handoek 'gevonden', mijne was mij ontnomen in Dalat; you take some, you lose some. Toen het tijd was om avond te eten zijn we dat op aanraden van een paar Denen gaan doen bij een hostel in de buurt, hierna heb ik tegen de slaap gevochten zodat we op tijd bij de nachttrein naar Chiang Mai te zijn. Dit lukte waarna we in ons bedje in de nachttrein kropen. Veel comfortbaler en minder hobbelig dan een nachtbus in Vietnam (de nachttrein daar niet uitgeprobeerd).
Met een redelijke nachtrust achter de rug arriveerden we in Chang Mai. Ik was vergeten om een booking te bevestigen bij het hostel, dus daar aangekomen met een kruising tussen een tuktuk en een taxi, gingen we naar een paar hostels verderop, waar we voor 9 euro een tweepersoons kamer kregen, prima! Die middag hebben we geslapen en zijn we 's avonds naar de avondmarkt gegaan, waar Chiang Mai om bekend staat. Niet zo heel boeiend eigenlijk. Hoogtepunt was de 10 minuten met onze voeten in een bak water met honderden hongerige visjes, wat een marteling! Na in de bar van het HUG hostel het typische Amerikaanse verhaaltje over de American Dream te hebben aangehoord van onze superieure Amerikaanse malloot, was het tijd om het uitgaansleven even te checken. Nuchter ga je er je niet vermaken was onze conclusie.
De dag erna zijn we de Samoeng Loop gaan rijden op de scooter, een tocht van 90 kilometer. Eerst checkten we nog even in in het HUG hostel, waar ook de scooters werden afgeleverd. Ik moest mijn associale Vietnamese rijstijl snel afleren. Het spookrijden naar een tankstation, was teveel voor Max en lijkt hier ook niet echt gewoon. Ook het toeteren naar alles wat beweegt is hier niet gebruikelijk. Kortom het Thaise verkeer is echt peanuts vergeleken Vietnam! Met Max navigatie op zijn mobiel reden we het rondje. Het eerste deel zat vol met activiteiten. De rotzooi met Tiger Kingdom en Olifanten trekkings sloegen we over. Bij een van de drie snakefarms zijn we wel gestopt. Hier waren we de enige twee, dus was het wachten op meer mensen voor de volgende show. Dit resulteerde in een privé rondleiding. Voor we het wisten liep er een schorpioen over ons heen, die je kon aaien (??) en een pyton die lekker in onze nek kroop. Daarna was het tijd om een koningscobra een dode slang te voeren. Tegen de tijd dat de cobra lekker de slang aan het oppeuzelen was, was er ook al een buslading Chinezen aangekomen. Tijd voor de show. Het begon met twee Thaise cobra's. We werden uitgedaagd om een selfie met ze te nemen. Ik moest natuurlijk weer mijn leven wagen. Sowieso val je als twee Hollandse jongens op in een publiek met Chinezen en hadden ze ons ook net nog een rondleiding gegeven. Dit resulteerde in Thaise cobra's, die wel gevangen opeens head first naar je been gebracht werden. Na dit alles overleeft te hebben was het tijd voor een vier meter lange koningscobra, maatje medium noemde ze deze. Met deze slang viel niet te spotten. De snakeman had al een vingertop aan het beestje verloren en echt lief was het niet. Ik heb mezelf dan ook, met moeite, ingehouden toen uiteraard ik weer werd gevraagd op de foto te gaan met dit droppie. De slang was er op gegeven moment helemaal klaar mee en haalde goed uit naar de snakeman. Toen vloog de kist ook gelijk open en mocht de slang terug zijn holletje in. Hierna kwamen er kleine slangen die kunnen springen, zogenaamd 6 meter. Uit de kist werd dan ook eerst een touw naar mij toegeslingerd om de boel even op scherp te zetten. Eén van de slangen wist zich richting de tribune te begeven, precies naar de meeste bange Chinese vrouwen, erg mooi. Hierna was de show voorbij en reden wij door naar een waterval die we beklommen. Jammer dat de laagste van de 10 levels ook de mooiste waren en de bovenste niet veel soeps waren. Hierna moesten we, na een goede lunch echt even vaart gaan maken. Met een goede vaart erin hebben we dan ook de rest van het rondje gereden, door de jungle, heuvels en dorpjes heen, om voor het donker thuis te zijn. Die avond zijn we nog een keer naar de uitgaanszone gegaan, weer niet heel veel soeps, opvallend is het hoge percentage ladyboys, ja zelfs na Bangkok.
Die dag erna hebben we vrij weinig gedaan. We hebben een jungletrekking geboekt en de bus de dag daarna naar Pai en geinformeerd naar vliegtickets. Op tijd naar bed, want de dag erna werden we vroeg gehaadl voor de jungletrekking. Met een groep van 8 personen en een gids begonnen we aan de trekking. Het is hier echt verschrikkelijk warm, de 40 graden wordt hier wel gehaald. Wat al opviel was het slechte zicht, dit komt door de aangestoken branden, voor nieuwe landbouwgrond, die weinig gecontroleerd worden lijkt het. Dat het droge seizoen en de eennawarmste maand is, was te merken. Bij een jungle verwacht je veel groen, dat viel nu toch wel tegen. De gids was eigenlijk net zoals alle gidsen een beetje een idioot, weer geheel op zijn eigen manier. Hij had verreweg het meeste plezier in het zwemmen in een poel bij een waterval. We maakten een redelijke klim. Op gegeven moment moesten we een bamboebruggetje over en kwamen Max en ik, de voorhoede berggeiten, erachter dat de bamboebrug in brand stond en het bos erachter ook. Het was niet een grote brand, maar die moesten we wel zelf gaan blussen met water uit de poel d.m.v. van het overgooien van plastic flessen. Max en ik hebben in eerste instantie staan filmen en lachen, maar zijn uiteindelijk ook gaan helpen. Het gebied erna was zwartgeblakerd en deels brandend van de bosbrand. Uiteindelijk zonder nou echt ver gelopen te hebben kwamen we in het dal waar het kamp was, dit was wel erg groen. De gids wilde bij elk klimmetje pauze nemen en sommigen hadden het blijkbaar ook echt zwaar. Ik persoonlijk had verwacht en gehoopt dat het echt afzien zou worden in een dichte jungle, maar nee. Met een laatste evenwichtsoefening op een omgevallen boomstam kwamen we aan bij het kamp, naast een waterval. Na wat ontspannen te hebben, en een episch gevecht tussen een bidsprinkhaan en rode mieren te hebben gezien, was het tijd voor het avondeten. Hierna werden er wat kaartspelletjes gespeeld, werd het goed koud, want het koel hier wat meer af in het noorden en zeker in de jungle, en ging iedereen voor half 10 slapen. Om half zeven(!) werd ik al wakker en besloot ik maar om een ochtendwandeling de waterval op te maken, om wat plaatjes te schieten. Hierna ben ik mijn bed weer ingekropen. De rest van de groep bleek 3 dagen te hebben geboekt en Max en ik maar twee dagen. Wij gingen dan ook met een andere gids en zijn hond King via een andere zwartgeblakerde route terug. In ons tempo waren we ook 3 keer zo snel dan op de heenweg terug. Hier kregen we een lunch, die max weggaf aan alle kippen, en werden we zonder boodschap met rust gelaten, zijn we maar een kort rondje door het dorp gaan lopen en kwam er na twee uur een auto die ons naar het olifantenkamp bracht. Max wilde een olifantentrekking doen, die inbegrepen zat in bijna elke jungletrekking, slechte zaak. Ik heb gewacht totdat hij klaar was en heb wat gechilld met de olifanten die daar stonden te eten. Daarna gingen we met een andere groep terug naar Chiang Mai. Die avond besloten we naar een Mauy Thai boxavond te gaan. Hier werden 7 gevechten gehouden, van Thaise vechtmachines van 15 jaar tot volwassenen. In ronde 5 werden er 8 vechters geblindoekt en in de ring gezet. Hilarisch, ook de scheidsrechter werd hierbij niet ontzien. Het laatste gevecht ging tussen een Australier en een Thai, de gewichtsklasse was dan ook gelijk veel hoger dan de vorige gevechten. De Australier maakte gehakt van de Thai.
Met de minivan gingen we aan het begin van de middag van Chiang Mai naar Pai, een reis van drie uur met een minivan over een weg door de bergen met heel veel haarspeldbochten. Onderweg viel het op, ook hier hing de rook van alle bosbranden nog in de lucht, fikkie stoken kunnen ze hier iets te goed volgens mij. In Pai verbleven we in Circus School Pai, een typisch hippie hostel op een heuvel net buiten het orp (ja het is slechts een klein dorp). Pai is een dorp dat echt bekend staat als hippiedorp. Naast dat het als enige hostel (lees: een paar bamboehutjes) een zwembad had kon je er voor 600 baht (15 euro ongeveer) onbeperkt gebruik maken van alle circus attributen die er lagen. Van hoepels en jongleerattributen tot koorden. Ik had meer zin in een hangmat. Daarna zijn we met een Duitser en een Brit wat gaan eten in het dorp en besloten we ook maar gelijk om erop uit te gaan die avond. ALs je ook nog eens beste vrienden wordt met de Canadese barman, die zjin eerst werkdag had en was aangeomen omdat hij tijdens het sollicatiegesprek een broek aan had, dan weet je dat het een lang avond wordt...
Een paar uur slaap was dan waarmee ik het dan moest doen. Met z'n vieren zijn we op de scooter op zoek gegaan naar een van de hot springs in de omgeving. Die was niet al te ver weg. Hoewel je zou verwachten dat een hotspring met bijna 40 graden wat overdreven is was het erg lekker en ontspannend. Beter dan de douches in het hostel, want daar was een slang in gesignaleerd. Helemaal durf van de hot spring gingen we de hele steilige hellingen weer op en af richting de verharde weg. Onze Britse professionele brokkenpiloot maakte nog een zachte landing, maar zonder echte verwdondingen reden we nog wat rond en gingen we terug naar het circus. Na de zeer noodzakelijke powernap en een vluchtig diner was het tijd voor stapavond nummer twee. Zelfde bars, zelfde barmannen, zelfde liedje, nachtrust hebben we toch ook niet zo hard nodig.
Met een redelijke nachtrust was het tijd voor scooterrondje nummer twee, zonder de Brit die weer een in de problemen zat, pincode vergeten ofzo. We gingen naar een canyon waar we over een te smal pad langs te diepe afgronden liepen. Na het rondje overleeft te hebben waren we er ook wel klaar mee een hebben we de scooters twee uur te laat ingeleverd, de boete hoefden we uberhaupt niet te betalen om vervolgens snel onze backpack op te halen om niet te laat t zijn voor de bus terug naar Chiang Mai. Die avond in Chiang Mai waren we te moe voor een avondprogramma, even wat uurtjes slaap pakken dus.
Wat ik al vijf dagen van tevoren van geboekt had omdat het zo populair is, was dan ook echt zover: een dag naar het Elephant Nature Park. In Nederland had ik me er wat in verdiept en geconcludeerd dat elephant riding totaal niet pluis is. Deze sanctuary is een safe heaven voor olifanten, die werden gebruikt voor elephant riding, illegale boskap of bedelen in de grote steden. Op de een of andere manier waren ze mij vergeten en was er iets mis gegaan met de boeking. Uiteindelijk en ik toch op gehaald. Het was 1,5 uur rijden naar het dal waar de sanctuary is gevestigd. Het was een mix van awareness creeeren over hoe de olifanten mentaal dood worden geslagen op 3/4 jarige leeftijd, waarna ze gebruikt kunnen worden voor elephant riding etc.. Ik had zulke filmpjes thuis ook al gezien, maar het hakte er goed in. Mensen liepen huilend weg, kinderen werden weggehaald, want wat die beesten wordt aangedaan is echt bizar, eeuwenlange traditie of niet. Kortom als je elephant riding overweegt, zoek even dit soort filmpjes op ;). Veel mensen weten ervan maar komen met 'als ik het niet doe, doen anderen het wel' excuus. Voordat we deze documentaire te zien kregen, hadden we er al een documentaire op zitten onderweg naar de sanctuary en hadden we olifanten gevoed van een veilig platform. Ondanks dat hier veel toeristen komen staan olifanten hier op de eerste plaats. Er lopen er 44 rond in 5 kuddes en wat eenlingen. Het is niet zo dat ze belaagd worden door de toeristen. Als ze naar jou komen ga je in principe aan de kant en laat je ze hun gang gaan. Een mannetje van 3 jaar was nogal speels en kwam dan uit het niets op de groep afrennen, met zijn begeleider die hem aan zijn staart probeerde tegen te houden, zonder succes, want met 3 jaar weegt hij al 600 kilo. Sowieso is niet elke olifant even vriendelijk. Er lopen hier 70 vrijwilligers en medewerkers rond en elke olifant heeft ongeveer een persoonlijke begeleider die alles van een afstandje in de gaten houdt. Daarnaast is er ook nog een dog rescue, waardoor er op het terrein ook nog eens 400 honden lopen, en ook katten gewoon omdat het kan.
Na de lunch en die documentaire dus gingen we de olifanten baden. Die beesten hebben een luizenleventje. Wij staan een beetje emmers water over ze heen te gooien en zij eten zicht vol met watermeloen.
Tot slot zijn we nog naar de grotere kudde gegaan en hebben er wat omheen gechilld basically. Tussendoor kon je telkens weer watermeloen aan de olifanten voeren, die blijven wel eten.
Ik zou hier in principe kunnen gaan wonen, maar het bleef maar bij een dag. Die avond was heel het team van vier weer compleet en gingen we met de Brit, Duitser (die z'n verjaardag ondertussen was vergeten) en een andere Nederlander die jarig werd die avond op stap in Chiang Mai. Het werd weer laat! Met zo'n 1,5 uur slaap gingen we op weg naar het vliegtuig om eerst de westelijke eilanden met een bezoek gaan vereren en daarna de oostelijke eilanden in de Golf van Thailand te bezoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
